«هنرِ اسلامی» یعنی «نمازگزاردن». «نمازگزاردن» یا به نماز ایستادنِ هنرمند، در «نمازخانه‌ای» به اسمِ «زمین». گفتیم «زمین» همان «رَحِم» است و «رَحِم» یعنی «محلِّ اتصال»، «محلِّ

اصلاً «راهِ بهشت»، از این دنیا می‌گذرد. حالا این دنیا هم مانند «سِجْن» است، مانندِ «جهنّم» است. «جهنّم» یعنی محیط‌ی که در حقیقت «به شدّت مطالب

سرتاسر، از مشرق تا مغرب، از طلوع تا غروبِ این خورشید برای «الله» است (: «الله» هم مطبقِ علم، جامعٍ جمعِ در وحدتِ همۀ علوم بود)